Na veel aanbevelingen van mijn vrienden te hebben genegeerd, vond ik vandaag de tijd rijp om mijn oren eens te spitsen voor de band Midlake uit de Verenigde Staten. Hun sound is enorm opmerkelijk te noemen, en zelfs dat is nog een understatement. Denk aan fijne ingetogen alternatieve gitaarrock met een licht psychedelisch tintje, heerlijk dus. Hoewel ik tot nu toe alleen hun debuut "Bamnan and Silvercork" heb beluisterd, is dit toch zeker een band die ik in de gaten ga houden. Hoogtepunten zijn er namelijk op dat ene album al genoeg in de vorm van het symfonische "Balloon Maker", het swingende "The Jungler" en de zeer dromerige song "He Tried to Escape". Het wordt tijd om die vrienden van mij maar eens te quoten: "Ga dit luisteren!".
Dan weer terug naar de week van de post-rock, een strijd tussen mijn twee favoriete bands uit het genre: Mogwai en Godspeed You! Black Emperor. Ook gelijk de twee bands die ik vandaag van twaalf tot vijf de meeste aandacht schonk. Natuurlijk niet in de laatste plaats om een conclusie te vormen over wie zich de absolute meester mag noemen. Deze conclusie kwam er toen ik vanuit de gitaarles naar huis fietste, nog denkend hoe ik mijn theorie over deze kwetsie in deze blog ging formuleren. Welnu, de conclusie zelf is opzich niet zo moeilijk uit te leggen. Geen van beide bands wint het namelijk in zijn algemeenheid van elkaar...
Het zit hem echter in de beargumentatie, waarbij ik waarschijnlijk niet verder kom dan het uit te leggen aan de hand van een stel voorbeelden. Denk zo eens aan de vergelijking Nick Drake en Bob Dylan, Porcupine Tree en Pink Floyd of nog beter, John Lennon en Paul McCartney. Zowel de pluspunten als de tekortkomingen zijn bij al deze duo's goed hoorbaar maar wat de ene mist vult de andere aan. Die zelfde vlieger gaat dus op voor Mogwai en GY!BE. Om hier een goed beeld van te krijgen leg ik de nummers "Mogwai Fear Satan" van de een en "Moya" van de ander naast elkaar. Beide nummers hebben natuurlijk de bekende opbouw en climax, enig verschil is dat je er bij "Moya" veel langer op moet wachten maar dat de climax dan ook extra enerverend is. Bij "MFS" ligt het tempo een heel stuk hoger, de climax gaat alleen een stuk harder dan de rest waardoor het een geweldig "Fuck Yeah!-gehalte" krijgt. Bij "Moya" komt dit geheel wat dramatischer over en geldt bij de laatste climax meer het "Wauw!-effect". Ook komt GY!BE een stuk symfonischer en euforischer over dan Mogwai, die op zijn beurt weer wat meer op de gitaar leunt en bovendien wat makkelijker in het gehoor ligt. De twee vullen elkaar perfect aan en het zal uiteindelijk een kwestie van smaak of, in het geval van post-rock, een kwestie van beleving zijn om te bepalen welke beter is.
Als ik op basis daarvan dan een winnaar aan zou moeten wijzen gaat die titel voor vandaag naar Mogwai. Nog nooit heb ik zo van "MFS" genoten als vandaag: in het donker met de wind hard om me heen suizend, tientallen vogels die ik boven mij zie cirkelen en honderden bladeren die langs mijn gezicht naar beneden dwarrelen... het ultieme post-rock moment...
Swingend psychedelisch met Midlake
http://www.youtube.com/watch?v=Z74zY_izNSs
Dramatsiche post-rock met Godspeed You! Black Emperor
http://www.youtube.com/watch?v=4vRrGCVlMHk
Een explosieve live-vertolking door Mogwai
http://www.youtube.com/watch?v=n0V9nrEV1WI
Mooi stuk! Misschien moet je even de titel van het nummer vermelden bij de Youtube-links ;)
BeantwoordenVerwijderen