De Moeilijke Tweede Plaat

Muziek uit de lage landen, bij het grote publiek vaak niets meer dan een aantal smartlappen en derde rangs volksliederen à la Brabant van Guus Meeuwis. Voor het echte werk moet de zelfrespecterende muziekliefhebber het toch vaak in de Verenigde Staten, Groot Brittannië, Canada of enig ander land gaan zoeken. Toch kent men ook in dat kikkerlandje wat bands en artiesten die behoorlijk de moeite waard zijn en in sommige gevallen het niveau hun buitenlandse collega's kunnen evenaren al dan niet overtreffen. Enkele voorbeelden? Boudewijn de Groot, Focus, the New Earth Group, the New Cool Collective, Johan, Spinvis en El Pino and the Volenteers bijvoorbeeld. En vooruit ook de Staat en Voicst onstijgen het gemiddelde niveau van het Nederlandse lied. Natuurlijk mag ook Dewolff niet ontbreken, zij spelen immers de hoodrol in deze blog. Na een geweldige EP en een prachtige debuutplaat nodigen de drie Limburgse heren ons voor de derde maal uit om hun hersenspinsels te beluisteren.

Dat is natuurlijk altijd spannend, die tweede plaat. Critici zijn namelijk medogenloos, zelfs als ze lyrisch zijn over je nieuwste album. Probeer dat niveau maar eens te evenaren, het begrip moeilijke tweede plaat is namelijk niet voor niets in het leven geroepen. Ook Dewolff kreeg deze moeilijke taak voor hun kiezen, Strange Fruits and Undiscovered Plants was namelijk een juweeltje vol moderne klassiekers. Nouja, modern? Een parel als Birth of the Ninth Sun had zo'n veertig jaar geleden makkelijk door iemand als RogerWaters of Jim Morrison geschreven kunnen worden. Gek genoeg was dat juist de kracht van de nummers, we hadden allemaal al eens gehoord. Helemaal niet erg natuurlijk, de sixties worden nog steeds gezien als het meest toonaangevende tijdperk voor de popmuziek dus waarom zou het erg zijn dat die een kleine update krijgt?
Ondaks dat het de mannen van Dewolff een beetje in dank werd afgenomen zaten de recensies voor hun debuut vol lof. De moeilijke tweede plaat zou er dus hoe dan ook moeten komen. De vraag was alleen welke weg de band in zou gaan slaan. Naar de critici luisteren en met een Dewolff 2.0 aankomen? Of toch gewoon verder gaan met waar ze goed in zijn, epische songs maken met een dike sixties/seventies saus er overheen. In aanloop naar de verschijningsdatum van het album bleven de geruchten dan ook niet uit. Er zouden invloeden vanuit de Arabische muziek uit de kast worden getoverd. Een gerucht dat mij zeer gelukkig stemde, bands als Pink Floyd of the Secret Chiefs 3 zijn daar immers nooit slechter van geworden. Het tweede en derde gerucht baarde mij echter een beetje zorgen. De toetsen zouden namelijk ruimbaan moeten maken voor muren van gitaren, METALgitaren wel te verstaan. Tegelijkertijd liet de band via twitter weten dat het hammondorgel nooit zou verdwijnen! Niemand wist waar de waarheid lag behalve de jongens zelf.

Dat brengt ons bij vandaag, het langverwachte tweede album staat op luisterpaal en alle vragen zijn beantwoord. Met vrees voor een soort tweede rangs Porcupine Tree starte ik een plaat die na afloop mijn mening over de band zou gaan beïnvloeden. Het moment dat de eerste klanken van opener Diamonds mijn oren bereikten werd alles duidelijk. Dit was zeker Dewolff 2.0 maar dan wel met diezelfde heerlijke sixties/seventies sound als voorheen. De Limburgers klinken een stuk volwassener, ze experimenteren er stevig op los met nieuwe instrumenten als mellotrons en accordeons en bouwen hun nummers een stuk professioneler op. Waar op de vorige plaat nog wel eens het deja-vu gevoel wilde toeslaan, daar is op dit album ieder nummer uniek.  Toch wordt er, vooral op kant twee, nog wel eens terug gevallen op de oude formule maar dit kan worden gezien als een leuke terugblik op de afgelopen jaren van de band. Want laten we eerlijk zijn, met nummers als Diamonds, Everything/Everywhere, Love in C-minor, Higher Then the Sun, The Pistol en Poison kan je album al niet meer stuk. De kwaliteit van dit album hebben ze echter wel weer aan zichzelf te wijten, hoe moet het namelijk verder met de onmogelijke derde plaat?

Beluister hier het nieuwe album Orchards/Lupine op luisterpaal
http://3voor12.vpro.nl/speler/luisterpaal/44349719#luisterpaal.44349719

2000 nummers en een gelukkig nieuwjaar

Het jaar 2010 is ten einde gekomen. Iedereen herinnert zich de goede en minder goede gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Goede voornemens, die men uiteindelijk niet kan realiseren, worden onder het genot van een oliebol al snel gemaakt. Voor mij is het einde van het jaar ook weer een gelegenheid om te zeuren over het wel en wee van radio 2’s top 2000. Is de Hotel California van the Eagles zijn plaats waardig? Welke nummers schitteren door afwezigheid? Maar bovenal: welke nummers verdienen het naar mijn nederige mening totaal niet om in deze lijst te staan?

De conclusie van deze blog kan eigenlijk in de eerste alinea al getrokken worden, het is immers de keus van de vele radioluisteraars. Dát zijn de mensen die er de afgelopen jaren voor zorgden dat Bohemian Rhapsody van Queen ons het nieuwe jaar in lanceerde. De oplossing van al de uitspraken die ik in de volgende stukken tekst ga maken is dus eigenlijk hetzelfde als die van een aantal blogs geleden (1 April!). Huur gewoon een stuk of vijftig échte muziekkenners én liefhebbers in, in plaats van je buurman die het wel eens leuk vind een nummertje te draaien (wat maakt hem eigenlijk niet uit), en laat dat groepje mensen beslissen welke nummers het verdienen in zo’n lijst te komen.

Laten we eerlijk zijn, een dergelijk iets zal waarschijnlijk nooit gaan gebeuren maar het weerhoudt mij er niet van om eens een stevig potje te zeuren (dat doe ik immers graag) over bepaalde schandalen waaraan de lijst zich schuldig maakt.

Neem bijvoorbeeld Steely Dan, een heerlijke jazzrock-band uit de jaren’ 70. Had in het begin bescheiden hits met Reelin’ in the Years en Do it Again maar maakte een paar jaar later prachtige songs die de albums van de band sierde. Toch zijn het slechts die twee hitjes die de lijst hebben gehaald, en dat terwijl prachtige nummers als Aja, The Royal Scam of Bad Sneakers compleet worden genegeerd. Hetzelfde geldt voor de band Porcupine Tree, die met geen enkel nummer de lijst heeft gehaald. Raar, de band heeft door de jaren heen toch aardig wat aanhangers verkregen en was een ware smaakmaker op festivals als Rock Werchter in België. Dan hebben we natuurlijk ook nog altijd ons eigen talent. Want hoewel Boudewijn de Groot prima vertegenwoordigd is (en daarmee bedoel ik de hoevéélheid nummers die in de befaamde lijst staan), zijn het de verkeerde nummers die de eer hebben gekregen. Want als het wonderschone Eva niet wordt aangedaan in de dagen vóór 31 december, is er naar mijn mening niet voor kwaliteit gekozen. Het nummer had dan ook makkelijk de positie van Boudewijns Avond in kunnen nemen, wat een draak van een nummer is dat toch.

Toch moet de grootste bron van ergernis nog komen. Toegegeven, mijn favoriete band, the Beatles, zijn met zo´n vijftig nummers prima vertegenwoordigd. Daar heb ik ook totaal niets op aan te merken. Wat mij zo´n doorn in het oog is, is dat een nummer van Caro Emerald boven het hoogst genoteerde beatlenummer weet te staan. Knappe kop die mij kan uitleggen waarom A Night Like This beter is dan een klassieker als Hey Jude.

Natuurlijk zijn er ook leuke opvallende dingen aan zo´n lijst. Het is namelijk prachtig om te zien dat een regionale Limburgse band Neet óet Lottum de lijst heeft weten te halen. Of dat we dit jaar mekaar nieuwjaar wensten onder het genot van Hotel California in plaats van dat kitscherige Bohemian Rhapsody. Het is ook gewoon traditie om de lijst bij te houden, evenals het zeiken over bepaalde posities.

Een eigen terugblik op het prachtige jaar 2010 is dan ook wel op zijn plaats. Wie had namelijk de beste plaat, het beste nummer of het beste liveoptreden naar mijn mening? Dit was immers het jaar waarin ik onder Crosby, Stills & Nash, John Fogerty en Sleepy Sun in levende lijve heb mogen aanschouwen. Maar laten we ook onze Nederlandse trots niet vergeten, Dewolff had namelijk zonder twijfel het meest explosieve optreden van het hele jaar. Een hele prestatie wanneer je de concurrentie bekijkt. De Limburgse heren wisten een heerlijke show weg te geven op het zomerparkfeest in Venlo mijn volgende ervaring met deze band komt alweer zeer spoedig. De nieuwe plaat (en daarmee een nieuwe tour) verschijnt namelijk over een aantal dagen. Een bruggetje voor de beste plaat van het afgelopen jaar is dan ook al snel gemaakt. Zowel Midlake als Sleepy Sun hebben namelijk de klassiekers van het jaar gemaakt. Midlake verraste zowel vriend als vijand met hun middeleeuwse liederen op hun album The Courage of Others terwijl Sleepy Sun gitaarmuren en meerstemmige zang wist te combineren op hun tweede album Fever. Met het mes op de keel geef ik de eretitel dan toch weer aan Sleepy Sun, nummers als Marina of Sandstorm Woman kom je namelijk niet iedere dag tegen. De ware winnaar van het afgelopen jaar is echter toch Godspeed You! Black Emperor. Mijn ontdekking van het jaar en zelfs een van de beste bands die ik ooit heb mogen aanhoren. De ellenlange nummers staan bol van de emotie en zelfs echte tranentrekkers blijven niet uit. Daarmee wil ik natuurlijk nogmaals Midlake, Mimas, Mogwai, the Doors, David Bowie, the Zombies en natuurlijk Steely Dan niet vergeten als gouden ontdekkingen van 2010. Al deze bands hebben mij weer gouden herinneringen gebracht en zullen dat in 2011 zeker weer gaan doen.

Tot slot nog een speciale vermelding voor de muziek uit mijn naaste omgeving. Want ook mijn vrienden hebben met hun concerten dit jaar weer meermaals een lach op mijn gezicht weten te toveren. Maar laat ik mij niet beperken tot enkel de musici, ook de mensen die met mij mee zijn geweest, de ervaringen hebben gedeeld en de vaak de barre tocht richting huis weer hebben doorstaan verdienen niet meer dan lof. Ach laat ik maar ophouden met zeiken of nostalgisch te doen, dat komt in 2011 wel weer eens terug. Voor nu in ieder geval een gelukkig nieuwjaar gewenst! Dat dit jaar nog beter mag worden als de vorige!

Ok, nog even dan… een lijst met de beste nummers ooit zoals het hoort, gekozen door muzikanten en experts

http://www.scribd.com/doc/11793203/Rolling-Stone-500-Greatest-Songs-of-All-Time