dinsdag 16 november 2010

Eindhoven, de gekste!

Een concert is voor mij altijd een grooteske gebeurtenis. Ik wordt er zelf namelijk zelfs altijd een beetje zenuwachtig van. Zo'n gezonde kriebel in je maag, wanneer je weet dat je een verschrikkelijk tof schouwspel gaat aanschouwen. Toen ik de bus richting Eindhoven instapte was dit dan ook niet anders. Een band als Sleepy Sun zie je namelijk ook niet elke dag. Ik stapte dan ook, samen met een goede vriend, goed voorbereid de kleine zaal van de Effenaar binnen. Met dit dynamische duo binnen de deuren kon de grote avond van de space-rock dan ook eindelijk beginnen.



Deze begon met een aangename verrassing, het voorprogramma (de Nederlandse band Capital Sentimental) bleek namelijk van redelijk hoge kwaliteit te zijn. Stevige riffs voerden de boventoon bij het optreden, maar de invloeden van deze band kwamen uit de gekste hoeken van de muziekgeschiedenis. Behalve riffs wist er namelijk ook nog wel eens een fijne saxofoon-solo zich tussen al het gitaargeweld te wringen. Nu is dit natuurlijk niet erg raar te noemen, maar wanneer de band het hele nummer onderdompelt in een oosters sausje begint mijn wenkbrauw toch omhoog te schieten (op een positieve manier weliswaar). Kortom, goede muziek die zich maar lastig laat samenvatten. Mijn compagnion deed echter toch een poging het in een hokje plaatsen: ' doomjazz arabica seventies'.
Afijn, wanneer Capital Sentimental zijn laatste noot speelt is het nog maar een kwestie van tijd totdat de psychedelische rockband uit Californië het podium gaat beklimmen. Terwijl de voorbereidingen voor het optreden in volle gang zijn, lopen mijn metgezel en ik even naar buiten voor wat frisse lucht. Ik herriner me mijn eerste aanraking met Sleepy Sun, de eerste avond van het Zomerparkfeest in Venlo. Met alleen een beschrijving uit een programmaboekje als voorkennis betreedde ik de grote tent, en met mij nog vele anderen. Voor ons verscheen een gezelschap aan musici dat uit het einde van de jaren'zestig gewandeld leek te zijn. Dat gevoel werd alleen maar versterkt toen het zeskoppig gezelschap begon te spelen. Het feit dat er zowel een mannelijke als vrouwelijke vocalist aan te pas kwam, werd met open armen ontvangen. Een hele zaal, waaronder de mannen van Dewolff, lag aan de voeten van deze hippies. Een avond om U tegen te zeggen, en bovendien de start van een prachtig gratis festival.
Weer terug naar het heden, want inmiddels is er veel in de band gebeurt. De belangrijkste verandering is het vertrek van de vocaliste, Rachel Fannan. Een groot gemis natuurlijk, want de samenzang zorgde voor vele magische momenten. Het was dan ook de grote vraag hoe de overige bandleden dit op gingen vangen. Zouden ze de nummers waar Fannan aan te pas kwam gewoon niet spelen (wat dus zou beteken dat ook "Marina" de revu niet zou passeeren) of zorgen ze gewoon voor extra muziek in plaats van meer vocalen.
Tijd voor meer speculatie was er niet, want toen de band eenmaal het podium betreedde waren mijn grote vriend ik met stomheid geslagen. Het Sleepy Sun van die ene magische avond leek als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen! De hippie met zijn mondharmonica en zijn gitaar had zijn lange haren eraf gehaald en er voor in de plaats een petje opgezet. Als we niet beter wisten, was het bijna Snow Patrol wat ons voorgeschoteld werd. Toen de eerste noten echter aangeslagen werden, was het snel duidelijk dat de band enkel qua bezetting en uiterlijk veranderd was. Nog steeds kenmerkte het gezelschap zich met lange, logge nummers die een psychedelische sfeer neer wisten te zetten.
Toch werd Rachel sterk gemist in het begin van de set, ook de bandleden zelf leken het vertrek van hun zangeres nogal moeilijk op te vangen. Vanaf mijn geliefde "Marina" werd alles echter weer precies zoals het was (en stiekem zelfs een beetje beter). De gevreesde oplossing voor het vertrek van Fannan was het schrijven van kleine beetjes extra muziek, zodat het toch allemaal vloeiend liep. De perfecte vervanging voor een groot verlies.
Het optreden kwam met ieder nummer steeds meer van de grond af. Letterlijk, want bij de laatste noten van het hoogtepunt, "Sandstorm Woman" (waarbij de discobollen voor een immens mooie sfeer zorgden), had ik het gevoel alsof ik terugkwam op de grond. Hierna zat de set er ook bijna op, met als toegift nog een ingetogen (maar daardoor niet meer down to earth) versie van "Sleepy Son" hield de band het voor gezien. Nog nooit is een dik uur zo snel voorbijgegaan, nog nooit voelde ik me zo licht na het luisteren van muziek en nog nooit heb ik een band zich zo zien herpakken na het vertrek van een belangrijk lid. Niets meer dan hulde voor deze prachtige avond, de avond van de space-rock!

De Myspace-pagina van Capital Sentimental
http://www.myspace.com/capitalsentimental

Sleepy Sun op het Zomerparkfeest (met zangeres)
http://www.youtube.com/watch?v=CarlLQknfzI

Sleepy Sun afgelopen zaterdag in België, één dag voor het optreden in de Effenaar (zonder zangeres)
http://www.youtube.com/watch?v=BUifnNbWZk8

Geen opmerkingen:

Een reactie posten